Ochrona danych osobowych a rejestry beneficjentów rzeczywistych
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 22 listopada 2022 r. WM i Sovim SA przeciwko Luxembourg Business Register orzekł m.in., że publiczny dostęp do informacji dotyczących beneficjentów rzeczywistych, przewidziany w art. 30 ust. 5 zmienionej dyrektywy 2015/849, stanowi ingerencję w prawa zagwarantowane w art. 7 i 8 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej.
Swobodny dostęp każdej osoby
Podłożem zadanych w tej sprawie do TSUE pytań prejudycjalnych jest treść artykułu 30 ust. 5, 5a i 9 zmienionej dyrektywy 2015/849 stanowiącego, że:
„5. Państwa członkowskie zapewniają, by informacje o beneficjentach rzeczywistych były we wszystkich przypadkach udostępniane:
a) właściwym organom i jednostkom analityki finansowej, bez żadnych ograniczeń;
b) podmiotom zobowiązanym, w ramach stosowania zasad należytej staranności wobec klienta zgodnie z rozdziałem II;
c) każdej osobie.
Informacja o sytuacji materialnej i finansowej beneficjenta rzeczywistego
TSUE zauważył w wyroku, że nieodłącznym elementem takiego publicznego udostępnienia tych informacji jest to, że informacje te są wówczas dostępne dla potencjalnie nieograniczonej liczby osób, tak że takie przetwarzanie danych osobowych może umożliwić swobodny dostęp do tych informacji również osobom, które ze względów niezwiązanych z celem realizowanym przez ten środek dążą do uzyskania informacji na temat sytuacji w szczególności materialnej i finansowej beneficjenta rzeczywistego.
Autor artykułu: radca prawny Michał Kowalski