Kluczowe zasoby niematerialne
Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości, ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym, oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 726) m.in. uchyla przepis art. 49b ustawy o rachunkowości oraz dodaje w art. 49 ustęp 3b w brzmieniu:
3b. Sprawozdanie z działalności jednostki małej i jednostki średniej będących emitentami papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na jednym z rynków regulowanych Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz jednostki dużej zawiera również:
1) informacje na temat kluczowych zasobów niematerialnych jednostki oraz
2) wyjaśnienie, w jaki sposób model biznesowy jednostki zależy zasadniczo od takich kluczowych zasobów niematerialnych oraz w jaki sposób zasoby te stanowią źródło tworzenia wartości dla jednostki
– przy czym przez kluczowe zasoby niematerialne rozumie się niemające postaci fizycznej zasoby, od których zależy model biznesowy jednostki i które stanowią źródło tworzenia wartości dla jednostki.
Kluczowe zasoby niematerialne – definicja
Uzasadnienie projektu w/w ustawy zmieniającej wskazuje, że:
„Kluczowe zasoby niematerialne” zostały zdefiniowane w projektowanym art. 49 ust. 3b. Chodzi tu przede wszystkim o zasoby, które nie spełniają kryteriów uznania za aktywa. Zgodnie z motywem 32 CSRD zalicza się do nich m.in. zasoby generowane wewnętrznie przez jednostkę. W pewnych przypadkach informacje nt. zasobów niematerialnych mogą być powiązane z kwestiami zrównoważonego rozwoju i dlatego być wykazywane w sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju. Np. informacje o umiejętnościach pracowników, ich kompetencjach, doświadczeniu i lojalności to informacje nt. zrównoważonego rozwoju dotyczące kwestii społecznych, które można również uznać za informacje na temat zasobów niematerialnych. Podobnie informacje nt. jakości relacji jednostki z jej klientami czy dostawcami to informacje nt. zrównoważonego rozwoju istotne dla kwestii społecznych lub związanych z zarządzaniem, które można również uznać za informacje nt. zasobów niematerialnych. Zatem, aby umożliwić inwestorom lepsze zrozumienie rosnącej rozbieżności między wartością księgową danej jednostki a jej wartością rynkową, którą to różnicę można zaobserwować w wielu sektorach gospodarki, wskazane jest zobowiązanie jednostek objętych obowiązkiem SZR do przedstawiania odpowiedniej informacji nt. ich zasobów niematerialnych.
Sprawozdawczość zrównoważonego rozwoju
Powyższa ustawa dodaje do ustawy o rachunkowości m.in. także nowy rozdział 6c zatytułowany Sprawozdawczość zrównoważonego rozwoju.
Przepisy tego rozdziału definiują m.in. pojęcia:
1) kwestie zrównoważonego rozwoju, przez co rozumie się przez to czynniki środowiskowe, czynniki społeczne i z zakresu praw człowieka oraz czynniki zarządcze, w tym czynniki zrównoważonego rozwoju określone w art. 2 pkt 24 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2088 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem w sektorze usług finansowych oraz
2) standardy sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju przez co rozumie się przez to standardy określone przez Komisję Europejską w drodze aktów delegowanych wydanych na podstawie art. 29b ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylającej dyrektywy Rady 78/660/EWGi 83/349/EWG.
Proces legislacyjny
Ustawa została przyjęta przez Sejm w dniu 22.11.2024 roku.
Autor: radca prawny Michał Kowalski
Okręgowa Izba Radców Prawnych w Lublinie Lb-1484
Kontakt